Οι δρόμοι των κυπαρισσιών
- Έφη Φλωτσίου
- PLUS
Θα έπρεπε να ξεκινάμε το ταξίδι μας στον κόσμο, ξεκινώντας απ’ το δρόμο των κυπαρισσιών. Από το τέλος προς στην αρχή.
Να χαράζουμε την πορεία μας σε αυτό τον κόσμο με την πιο μεγάλη γνώση. Την γνώση των ορίων και της σχετικότητας, όχι του χρόνου γενικώς αλλά της σχετικότητας του δικού μας χρόνου.
Ό,τι μας φέρνει πιο κοντά στο ερώτημα για το νόημα της ζωής είναι κυρίως οι στιγμές που αποχαιρετούμε για πάντα τους αγαπημένους μας.
Τότε συνειδητοποιούμε πως οι χρονομονάδες μας τελειώνουν απροσδόκητα.
Τότε αναλογιζόμαστε τη ματαιότητα, και πιθανόν κάνουμε απολογισμούς για τα δικά μας έργα.
Κι ύστερα συνήθως επανερχόμαστε στη ρουτίνα μας και στη στατική θεώρηση της ζωής.
Κι ο χρόνος αρχίζει πάλι να μας νανουρίζει και να κυλάει αργά.
Και ποτέ δεν παίρνουμε απαντήσεις γιατί ποτέ δεν μπαίνουμε στον κόπο να κάνουμε ερωτήσεις.
Τι θα γινόταν όμως αν αρχίζαμε να ξοδεύουμε αλλιώς τις χρονομονάδες μας… να ποντάρουμε περισσότερο όχι στα πρέπει αλλά στις αλήθειες μας… να συναντήσουμε το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας σκεπασμένο με την ομίχλη του χρόνου στο κουτί των ορίων του φόβου…