Η απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φύση και η αναπαραγωγή
Είναι γεγονός πως από το 2010, στη χώρα μας (όπως και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη), παρατηρείται μία δραματική μείωση του πληθυσμού, γεγονός που δυσκολεύει τη δυνατότητα ενός έθνους να μεταβιβάσει τον πολιτισμό του και να διατηρήσει την επιβίωσή του.
Η υπογεννητικότητα είναι ένα σύνθετο πρόβλημα, απόρροια πολλών κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών παραγόντων, του οποίου η αντιμετώπιση χρειάζεται σημαντική αλλαγή της κοινωνικής φιλοσοφίας και νοοτροπίας. Χρειάζεται η αλλαγή της Κρατικής αντίληψης, η οποία αντί να επιβαρύνει, θα βοηθάει και θα υποστηρίζει τα ζευγάρια που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν. Η Κυβέρνηση και οι πολιτικές της επιλογές είναι, σε μεγάλο βαθμό, οι ηθικοί αυτουργοί οι οποίοι οδηγούν στην υπογεννητικότητα.
Είναι γεγονός πως η σύγχρονη ζωή του ανθρώπου έχει ενσωματώσει μέσα της πολλές και διαφορετικές ανάγκες οικονομικής φύσεως και η απόκτηση ενός παιδιού τις περισσότερες φορές απαιτεί και ένα ικανοποιητικό εισόδημα, το οποίο θα καλύπτει τις ανάγκες του. Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι νέοι πλέον (έως 35 ετών) διστάζουν να προχωρήσουν στη δημιουργία οικογένειας, ακόμα και αν είναι κάτι το οποίο επιθυμούν.
Το σημαντικό ερώτημα που προκύπτει, είναι το εξής: πού θα μπορούσε να ζει καλύτερα ένα παιδί; Στην πόλη ή στο χωριό;
Οι περισσότεροι από εμάς απομακρυνθήκαμε σε μεγάλο βαθμό από τη φύση, την πιο απλή ζωή και πλέον ζούμε κλεισμένοι στις πολυκατοικίες και χαμένοι μέσα στην πολύβουη Αθήνα. Αυτό μας έφερε αντιμέτωπους με έναν ακόμα μεγαλύτερο καταναλωτισμό, με περισσότερες ανάγκες περιττές, οι οποίες πλέον θεωρούνται απαραίτητες.
Αυτό σε μεγάλο βαθμό, άνοιξε το δρόμο για την υπογεννητικότητα, καθώς πλέον ένα παιδί δεν περιορίζεται μονάχα στις «επαρκείς» ανάγκες, αλλά τώρα πια και στην απόκτηση πάρα πολλών αγαθών. Από ένα ακριβό κινητό, μέχρι ακριβά υλικά αγαθά διάφορων ειδών.
Στη φύση, τα παιδιά είχαν ολόκληρο το χωριό στα πόδια τους, είχαν τη δυνατότητα να αθλούνται και να τρέχουν, δίχως να χρειάζεται να πληρώνουν σε αθλητικές δραστηριότητες. Η οικογένεια καλλιεργούσε τα δικά της λαχανικά και φρούτα και οι διατροφικές ανάγκες της οικογένειας καλύπτονταν σε μεγάλο βαθμό. Το παιδί φορούσε τα ρούχα των μεγαλύτερων αδελφών και δεν είχε ανάγκη να πηγαίνει σε τόσα φροντιστήρια για τα οποία απαιτούνται υπέρογκα ποσά ώστε «να μεγαλώσει».
Στην πόλη υπάρχει η στριμωγμένη ζωή σε ένα διαμέρισμα, στο οποίο η ιδιωτικότητά σου δεν είναι τόσο ελεύθερη, καθώς περιορίζεται από τους υπόλοιπους ανθρώπους που και εκείνοι περιορίζονται σε ένα διαμέρισμα, ο φόβος της ανεργίας και το άγχος της επιβίωσης.
Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει υποχρεωτικά να επιστρέψουμε στο χωριό και να απαρνηθούμε εντελώς την πόλη, την τεχνολογία και τον καινούργιο τρόπο ζωής. Μπορούμε όμως να αντιληφθούμε πως η πόλη αυξάνει τις ανάγκες και δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερο άγχος, το οποίο τελικά, επιδρά αρνητικά στην απόφαση των ανθρώπων που αμφιταλαντεύονται για την απόκτηση απογόνων.
Μήπως το γεγονός πως αποξενωθήκαμε από την απλότητα της φύσης και χαθήκαμε μέσα στη δίνη και το άγχος των σύγχρονων ανέσεων, να είναι και αυτό μία αιτία για την υπογεννητικότητα; Μήπως πρέπει να κάνουμε μία αναθεώρηση των αξιών και των πραγματικών αναγκών μας;