Ήρθες εσύ…
Πέρασα νύχτες μοναξιάς,
μέρες που δεν είχα συντροφιά.
Δεν είχα πουθενά να γείρω,
ούτε σε μία αγκαλιά.
Πέρασα νύχτες σιωπηλές,
παράπονα με έπνιξαν.
Μακριά από κάθε χαρά,
μόνο τα άσχημα με έβρισκαν.
Όμως ξαφνικά, τα πάντα άλλαξαν,
μέσα σε μία μόνο στιγμή.
Όλα έγιναν πιο όμορφα,
κοντά μου ήρθες εσύ.
Με χρώμα γέμισε
το μαύρο της ψυχής.
Της μοναξιάς μου έσπασε
εκείνο το κελί της φυλακής.
Όλα πίσω μου τα αφήνω,
στη σκόνη ας χαθούν.
Τα καινούργια πόσο θέλουν
και τους δυο μαζί να μας βρουν.
